Razgovori s razlogom: Slobodan Zubanović „Starac i pesme“ (Ponedeljak, 7. mart u 20 časova)

Srpsko književno društvo, Francuska 7, Beograd

Razgovori s razlogom: Slobodan Zubanović „Starac i pesme“

(Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“, 2015)

Učestvuju:

Radivoje Mikić

Mileta Aćimović Ivkov

i autor

U novim pesmama Slobodana Zubanovića plodotvorno su združeni iskustvo življenja i pevanja. U njenim prepoznatljivim slikama stapaju se gradske vedute sa ponornim uvidima u složenost egzistencije, njenu ontološku i humanističku ispražnjenost. Otuda ta poezija postavlja zahtev za obnovom smisla života i vrednosti pevanja u njemu. Tako se u njoj sugestivno i simultano zare svetlost postojanja i problesci onostranog.

Povlašćujući tematski kompleks starenja, Zubanović je u svojim vezanim stihovima uspeo da u poetski opis uverljivo ugradi mudrost trajanja i melanholičnu notu prolaznosti.

STARAC I PESME jesu jedan od vrhunaca lirskog pevanja Slobodana Zubanovića i jedan od srećnijih trenutaka naše savremene književnosti.

Slobodan Zubanović (Beograd, 1947), pesnik i esejista.

Objavljene knjige: Kupatilo (pesme, 1973), Iz zaostavštine (pesme, 1982), Domaći duh (pesme, 1983), Reporter (pesme, 1986), Deset pesama – deset razgovora (razgovori sa srpskim pesnicima; s Mihajlom Pantićem, 1992), Strategija lirike (pesme, 1995), Skok preko senke (eseji, 1995), Sarkofag (pesme, 1998), Drum za Kareju (putopis, 1998), More oko Beograda (zapisi o beogradskim pesnicima, 2005), Slik (eseji i članci, 2005), Save as (pesme, 2005), Dorćolski diskont (izbor pesama, 2006), Atlas o Crnjanskom (eseji, 2007), Kad budem imao 64 godine (izabrane pesme, 2008), Soneti sa sela (pesme, 2009), U tri i deset za Rumu (izbor pesama i priče, 2011), Trebalo bi to da pročitaš (pesme, 2013).

Priredio je knjige: O svetlosti, o nežnosti, o mraku (izabrane i nove pesme Dušana Vukajlovića, posthumno izdanje; s Milutinom Petrovićem, 1995), Uspomene poezije (izbor iz modernog srpskog pesništva, 2000), Sazvežđe Popa (petnaest godina književne nagrade „Vasko Popa“, 2009), Još jedino ti možeš (poeme Raše Livade; s Dejanom Mihailovićem, 2009), Od slučaja do poezije (slučaj Istočnice Lj. Simovića, 2010).

Radio je na poslovima urednika za poeziju, sekretara i operativnog urednika lista Književne novine (1982–2001).

Bio je glavni i odgovorni urednik časopisa za poeziju i teoriju poezije Poezija (1996–2002) i glavni i odgovorni urednik Književnog magazina, mesečnika Srpskog književnog društva (2001–2010), čiji je jedan od inicijatora i osnivača (2000). Član je Srpskog PEN centra.

Pesme Slobodana Zubanovića prevođene su na engleski, ruski, francuski, italijanski, nemački, poljski, rumunski, beloruski, kineski, švedski, slovenački i makedonski jezik.

Zastupljen je u mnogim antologijama poezije.

Dobitnik je „Zmajeve nagrade“ (2009), nagrade „Desanka Maksimović“ za pesničko delo i doprinos srpskoj poeziji (2007), „Disove nagrade“ za sveukupno pesničko delo (2005), nagrada za poeziju „Vasko Popa“ (1998), „Milan Rakić“ (1986), „Isidora Sekulić“ (1983), „Nolitove nagrade“ (1995), kao i posebnog priznanja za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi Republike Srbije (2010), te nagrade „Branko Miljković“ (2015).