Preminuo Milenko Pajić

Milenko Pajić (1950, Beograd – 2015, Požega) bio je pripovedač, romansijer, esejista, kolumnista (Danas, Drama, užičke Vesti, Čačanski glas, Čačanske novine), dramski pisac, multimedijalni umetnik.
Pisao je konceptualističku prozu s primesama fantastike i citatne igre. Objavio tridesetak knjiga kratkih priča, pripovedaka, novela, romana, dramskih tekstova, knjiga za decu i dela mešovitih žanrova. Zastupljen u 12 antologija savremene srpske fantastične i postmoderne proze. Izlagao samostalno 12 puta, grupno više puta, u srpskim, jugoslovenskim i galerijama u inostranstvu. Među brojnim nagradama za stvaralaštvo ističu se Andrićeva nagrada, Nolitova nagrada, Nagrada Milutin Uskoković, Nagrada Laza kostić.
Knjige: Jednostavni događaji (1982); Nove biografije (1987); Put u Vavilon (1992); Priče od prozirnog vazduha (1994); Umetnik u spavanju (1994); Pričina i druga knjiga pričine (1995); Ja ili neko drugi (1996); Vežbanje mašte, priče o detinjstvu i mladosti Nikole Tesle (1996); Velika dama želi maglovito jutro (1996); Ženidba i agonija (1997); Merilin čita Uliksa (1998); Lament nad lavaboom (1998); Stranica priča Požega (2002); Nedelja (2002); Merilin, večiti simbol strasti (2004); Mali Marko, priče o detinjstvu Marka Kraljevića (2007); Srpski s mukom (2008); Imam priču za tebe (2009); Glečer u mreži (2010); Radivoje govori (2012); Očevina (2013).
Priređena izdanja: Dvojnik („Gradac“, 1983); Časovi iz pesništva i iz lepe književnosti, kurs kreativnog čitanja i pisanja (2000); Mala kutija, izbor poezije Vaska Pope (2004); Almanah samizdata – Bilten autora (2006); Studio za novi strip (2007); Hodočašće do manastira u Ovčarsko-kablarskoj klisuri (2009).
Dramski tekstovi:  Pad Užica, radio-drama (premijera i više repriza na Dramskom programu Radio Beograda); Kako je Marko naučio da se plaši, radio-igra za decu, premijera i reprize na Dramskom programu za decu Radio Beograda; Majke u Skupštini, dokumentarna drama o upadu roditelja  vojnika u Narodnu skupštinu Srbije, 2.jula 1991. godine (časopis Sent, Novi Pazar); O vrstama ćutanja - eseji i drama Život je noć (Nolit, Beograd, 2003); dramski tekstovi u rukopisu: Kiša koja priča priče (dramatizacija priče Zlatni oluk), Cikavac, bukavac i drugi demoni, radiodrama za omladinu (dramatizacija priče Naslednik porodičnih demona), Poruke iz večnosti, dramska-poema (dramatizacija priče Cedulje).
Radiofonska dela: Zlatni oluk i raspevana kiša, premijera i više repriza na Trećem programu Radio Beograda ( Nagrada „Vitomir Bogić“ za eksperiment u radiofoniji; predstavnik Radio Beograda na Prix Italia, 2004.); Zidanje intimnog zvučnog zida (2005), Koderov kod, mini-opera (2006), Univerzalna zvučna kapsula (2007); dela su više puta izvođena na programima Radio Beograda.
Izložbe: petnaest samostalnih izložbi u srpskim, jugoslovenskim i evropskim galerijama. Više desetina grupnih izložbi. Učešće na likovnim kolonijama (Aranđelovac, Višegrad). Pajićevi likovni i konceptualni radovi nalaze se u Galeriji suvremene umjetnosti u Zagrebu, u Muzeju „Macura“ u Novim Banovcima itd.
Nagrade: „Milutin Uskoković“ za pripovetku Društvo srećnih sanjara (1994); „Laza Kostić“ za roman Pričina i druga knjiga pričine (1996); nagrada Užičkog regionalnog salona likovne umetnosti za video-rad i delovanje u oblasti proširenih medija (2003); „Vitomir Bogić“, nagrada Radio Beograda za eksperiment u radiofoniji (2003); „Politikina nagrada“ za priču Zlatni oluk (2004); „Nolitova nagrada“ za dramu O vrstama ćutanja (2004); „Vitomir Bogić", nagrada Radio Beograda za doprinos u radiofoniji (2008); „Andrićeva nagrada“ za ciklus pripovedaka Dokumentarne priče (2009); „Laza K. Lazarević“ za pripovetku „15:25 Povratak“ (2012).
Prevodi sa makedonskog jezika: Lov na jednoroge, priče (1983); Čuda i čudovišta, eseji o fantastici u slikarstvu (2008); Izmaštani svetovi, eseji o nadrealizmu u slikarstvu (2010) Vlade Uroševića.
Prevođen je na sledeće jezike: makedonski, slovački, slovenački, italijanski, bugarski, ukrajinski i engleski jezik.
Bio je član brojnih umetničkih i strukovnih udruženja: Udruženje književnika Srbije, Udruženje likovnih umetnika Srbije – sekcija proširenih medija, Udruženje književnika Vojvodine,  Srpskog književnog društva, Udruženja dramskih pisaca Srbije.
Živeo je u Požegi, a radio u Domu kulture u Čačku kao urednik Dramskog programa i glavni urednik Revije za kulturu Art 032.